Ufak camdan giren ve çok da güçlü olmayan güneş ışığı odayı aydınlatıyordu. Sarındığı battaniyenin içinden çok da fazla çıkmamaya gayret ederek, önündeki sehpanın üzerinde duran saatine uzandı. Dokuza geldiğini görünce, saatini koluna takıp battaniyeyi de omzuna alarak yattığı kanepeden doğruldu. Bir süre soğuktan biraz titreyerek sehpanın üzerinde geceden kalma yemek artıklarına, gazete kağıtlarına, duvarda asılı duran çirkin tablolara, televizyon sehpasının altındaki dergilere uyku mahmurluğuyla baktı. Sonunda battaniyeyi üzerinden atıp ayağa kalktı, tuvalete gidip işedi. Koridorda diğer iki odanın kapılarına baktı ama ikisi de kapalıydı. Uyandığı odaya geri döndü. Yerde çok büyük olmayan bir bavul vardı. Bavulun fermuarını açıp, içinden bir gömlek çıkardı. Sonra kapının arkasındaki çivide asılı duran pantolonunu aldı. Onları üzerine geçirdikten sonra mutfağa gidip bir bardak su içti. Evin girişindeki askıda duran paltosunu alıp evden çıktı.